Znaczenie bezpiecznej więzi dla zdrowia psychicznego

Noworodek może wydawać się małym zwierzątkiem, które je, śpi i nic mu więcej do szczęścia nie potrzeba. „Wyrobem człowiekopodobnym” – jak ostatnio usłyszałam. Jednak wraz z przyjściem na świat pojawia się również potrzeba przywiązania – doświadczania troski, bliskości, poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności ze strony opiekunów. Tworzy się bezpieczny typ więzi, który procentuje w późniejszym życiu umiejętnościami budowania trwałej bliskości, dbania o relacje i stabilności emocjonalnej. Jeśli dziecko w początkach życia doświadcza odrzucenia, nadmiernej frustracji czy lęku ze strony opiekunów – zwiększa się prawdopodobieństwo deficytów emocjonalnych i zmniejsza zdolność do kochania w życiu dorosłym. Ludzie z takimi doświadczeniami, pragną doświadczyć dobrego przywiązania, ale też nieświadomie potwierdzić, że nie jest to możliwe. „Miłość nie jest odnalezieniem nowego, ale dobrze znanego”. Psychoterapia pomaga w uświadamianiu tych mechanizmów i zbudowania więzi w zdrowszy sposób m.in. poprzez rozmowę i samą relację z psychoterapeutą.